Nie ma nic gorszego niż granie na nie nastrojonym lub źle nastrojonym instrumencie. I to właśnie od tej czynności nastrojenie naszej gitary powinnyśmy zawsze rozpoczynać nasze codzienne spotkanie z instrumentem.
Jest kilka sposobów na to, by dobrze wystroić gitarę. Bez względu, czy będzie to gitara klasyczna, akustyczna, czy elektryczna metody te sprawdzają się w każdym przypadku. Przede wszystkim musimy wiedzieć do jakiej wysokości należy poszczególną strunę dostroić. Gitara klasyczna, akustyczna czy elektryczna są najczęściej wyposażone w sześć strun: E1 H2 G3 D4 A5 E6.
Najłatwiej nam będzie użyć do strojenia gitary specjalnego stroika lub tunera, który będzie nam wskazywał, czy osiągnęliśmy oczekiwaną wysokość danej struny, czy nie. Takie urządzenie ma najczęściej specjalny klips, który umożliwia przymocowanie go do główki instrumentu i delikatnie kręcą kluczami w lewo lub w prawo poszukujemy naszego pożądanego dźwięku. Możemy też nastroić naszą gitarę przy pomocy towarzyszącego nam instrumentu klawiszowego np.: pianina lub keyboardu. Na takim instrumencie zagrywamy dany dźwięk a następnie dostrajamy strunę w naszej gitarze. Natomiast najbardziej takim ambitnym sposobem jest nastrojenie przy wykorzystaniu naszego słuchu. Oczywiście do tego by nasza gitara została dobrze nastrojona będzie nam potrzebny dźwięk podstawowy. To właśnie na bazie tego dźwięku, będziemy dostrajać poszczególne dźwięki.
Co to jest kamerton?
Kamerton jest przyrządem w postaci pręta służącego do strojenia instrumentów muzycznych. Przyrząd ten jest na stałe nastrojony na wysokość dźwięku a1 o częstotliwości 440 Hz.
Strojenie na słuch
W przypadku gitary dźwięk z kamertonu a1 wypadać powinien na piątym progu pierwszej struny E1. Strojenie odbywa się poprzez zgarnie pierwszej struny na piąty progu, a następnie przyłożeniu kamertonu do pudła rezonansowego i za pomocą klucza dostrajanie dźwięku struny do dźwięku z kamertonu. Jak już nastroimy pierwszą strunę, to już kamerton nie będzie nam potrzebny, bo będziemy dalsze strojenie opierać o dostrojoną już strunę pierwszą. Następnie odszukujemy dźwięku E na drugiej strunie. Ten dźwięk znajduje się na piątym progu struny H2. Dociskamy go, zagrywamy i porównujemy z pustą pierwszą struną E1 regulując kluczem, tak by obydwa dźwięki były takie same. Po nastrojeniu drugiej struny odszukujemy dźwięk H na strunie trzeciej. Znajduje się on na czwartym progu. I tak jak robiliśmy to w przypadku drugiej struny, tak też robimy chronologicznie z trzecią struną. Dociskając ją na czwartym progu porównujemy wysokość brzmienia z pustą struną numer dwa. W następnej kolejności odszukujemy dźwięk G na strunie czwartej, który znajduje się na piątym progu. Dostrajamy go w taki sposób jak poprzednio porównując z pustą struną trzecią. Kolejny poszukiwany dźwięk to D, który powinien nam znaleźć się na piątym progu piątej struny. Dostrajamy piątą strunę porównując ją z pustą czwartą struną. I dochodząc do szóstej struny E odszukujemy dźwięk A, który znajduje się na piątym progu i dostrajamy wzorując się na pustej piątej strunie. Po wykonaniu tej operacji najlepiej jest jeszcze raz sprawdzić w ten sam sposób poszczególne struny i jak wszystko jest ok, to mamy gitarę gotową do grania.
Flażolet
Można też stroić gitarę flażoletami. Odbywa się ono podobnie jak w naszym powyżej omawianym przykładzie z tym, że będziemy wykorzystywać tu inne progi. Flażolet jest jednym ze sposobów wydobywania dźwięku ze struny i polega na bardzo delikatnym zagraniu poszczególnej strun. Przed przystąpieniem do strojenia, tu również musimy mieć wpierw dźwięk bazowy np.: z kamertonu. Dopiero po wystrojeniu pierwszej struny możemy przystąpić do strojeniu flażoletami. Następnie wydobywamy flażolet na siódmym progu struny pierwszej i piątym progu struny drugiej dostrajamy strunę drugą. Kolejnym porównaniem będzie flażolet na piątym progu struny drugiej do flażoletu na czwartym progu struny trzeciej. Po nastrojeniu trzeciej struny porównujemy flażolet z siódmego progu struny trzeciej z flażoletem granym na piątym progu struny czwartej. Następnie flażolet na siódmy progu struny czwartej porównujemy z flażoletem na piątym progu struny piątej. I flażolet na siódmym progu struny piątej porównujemy z flażoletem na piątym progu struny szóstej.
Technika ta uważana jest za najlepszy sposób „ręcznego” strojenia instrumentów, gdyż nawet minimalne nie współbrzmienie strun daje wyraźny, słyszalny nawet przez niezbyt doświadczone ucho, rozdźwięk między flażoletami.
Podsumowanie
Strojenie gitary na słuch wymaga niezwykłej wprawy, skupienie i czasu, którego niestety często na koncertach czy występach nie ma. Dlatego najlepiej mieć stroik elektroniczny, który pozwoli nam na szybkie skorygowanie ewentualnych niedociągnięć. Należy też pamiętać, że na brzmienie naszego instrumentu duży wpływ mają również same struny, tak więc nie zapominajmy o ich wymianie.
